---

Przyszła kolej i na mojego dwupłata ACES. Nieuport 17 - mały zgrabny samolocik made in France . Podobno najlepszy model do elektryfikacji w tej klasie. Spalinowy czterosuw jest na razie poza moim zasięgiem. Projekt został więc dostosowany do silnika elektrycznego i sporego pakietu. Technika wykonania będzie kombinowana (podobnie jak w przypadku Iłów-2 z tego wątku: http://rcplock.pl...ad_id=1655) czyli skorupa styrodurowa wzmocniona sklejką i laminowana tkaniną, podobnie skrzydła i usterzenie. Długo kombinowałem jak w taki model wsadzić dość spory pakiet, tak żeby było i bezpiecznie i wygodnie. Do tego ten krótki przód...Wykombinowałem, że wręga silnikowa razem z osłoną będzie zdejmowana i pakiet będzie ładowany "odprzodowo" może to niezbyt wygodne, ale solidne -tak mi się wydaje, jak będzie - się okaże. Poza tym zależy mi, żeby tył był jak najlżejszy i większość mas ma być skupiona z przodu.

Oczywiście bez planu nie ma roboty - przynajmniej z ploterem. Lubię mieć wszystko wcześniej przemyślane:



Wycięte elementy kadłuba, starałem się jak najmocniej oszczędzać na masie, ale tak żeby nie było za słabo:



Elementy sklejkowe: główny pokład (do niego będą mocowane serwa, elektronika, i stójki skrzydeł), wręgi i mocowanie statecznika poziomego:



Klejenie elementów styrodurowych (oczywiście na poliuretanowy Soudal), elementy są tak spasowane, że w sumie niewiele trzeba, żeby je jakoś ustawiać przy montażu:



Sklejona główna część kadłuba:



I przymiarka na sucho grzbietu i wręgi silnikowej:



c.d.n.

---

Jak będziesz mocował wręgę silnikową? (To co widać to jakieś zatrzaski?)
A nie lepiej by było np. wsuwać pakiet przez kokpit pilota?

---

To co widać to śruby M4, wkręcają się w nakrętki kłowe w tej wrędze przyklejonej do kadłuba. Z tym pakietem to rozważałem wszystkie możliwości, i od dołu (jak w ESA) i przez kokpit - ale wbrew pozorom to w środku jest mało miejsca i pakiet by się "na zakręcie nie zmieścił". Poza tym popychacze by przeszkadzały...Wiem to trochę mało wygodne ale w tym przypadku chyba jedyne rozwiązanie.

Acha i zapomniałem dodać , że model wymiarami pasuje do metrówki w ESA, więc pewnie na przyszły sezon powstanie wersja EPP - z niewielkimi zmianami.

---

Usterzenie - początkowo miało być z laminowanego styroduru, ale stanęło na balsie. Na płytce 3mm poprzyklejałem imitację użebrowania, potem to przeszlifowałem, na to tkanina 33 g i do worka próżniowego. Próżniowo lamiowałem w sumie pierwszy raz-trochę z tym zabawy, ale warto. Stateczniki wyszły bardzo lekkie (większość żywicy wsiąkła w papierowy ręcznik, podciśnienie -0,8 bara) i sztywne. Wersja styrodurowa usterzenia też jest w planach - tak dla porównania.









Weekend zakończyłem wygięciem z płaskownika aluminiowego konstrukcji pod górny płat. Mam wrażenie, że to trochę za pancerne jest , ale taki płaskownik miałem akurat pod ręką:

---

Piękna modelarska robota ::
Jestem pod wrażeniem mnogości stosowanych technik.

---

Tymczasem budowa idzie drobnymi krokami do przodu. Wklejanie bowdenów:



Doklejenie pozostałych elementów kadłuba:



Usterzenie w całej okazałości:



Szlifowanie kadłuba. Najpierw osłona silnika, żeby ładnie wyszła ta krzywizna to spreparowałem sobie taki oto "pilnik&" (oczywiście ploter+styrodur+papier ścierny):





Oszlifowane oprofilowanie z boku i z grubsza kadłub prezentuje się tak:





To co na zdjęciu waży 290 g - mam wraże, że trochę sporo. Gdybym robił to jeszcze raz, to styroduru byłoby połowę, kadłub sprawia wrażenie pancernego, dojdzie jeszcze laminat...

---

W związku z tym, że ostatnio coś nie mogę się zebrać do "grubszych" prac, postanowiłem sobie trochę podłubać. Regulamin ACES przewiduje dodatkowe punkty za karabiny przy modelu. No skoro tak, to nie może to być byle co, tym bardziej, że N17 ma uzbrojenie na wierzchu. Znalazłem plan karabinu vickers, przeskalowałem, wrzuciłem na ploter i w ciągu wieczora wydłubałem taki oto mały arsenał - w sumie potrzebny jest tylko jeden, ale tak mi się jakoś przyjemnie przy tym dłubało, że zrobiłem cały arsenał ... na zaś. Główne elementy są ze styroduru, do tego jakieś drobiazgi z depronu 2 mm, trochę papieru samoprzylepnego i kawałek rurki aluminiowej. Malowanie - najpierw biała emulsja, potem czarna i srebrna akrylowa. Jeden taki dziurkacz waży 2,5 grama :) Wiem, wiem - powiecie, że to w kombacie zbędny szczegół, i strata czasu, ale zima się w sumie jeszcze nie zaczęła, a przy tej technologii to w zasadzie chwila moment (czytaj jedno piwko jasne pełne;)):











I przymiarka na sucho do modelu:

---

::::

---

Cuś pięknego ::

---

No, no, no Szanowny Aquariusie - aż szkoda tak pięknych detali, jak przytrafi się w walce jakaś porażka - B)
Ale robota przednia - ::

---

Dlatego zrobiłem większą ilość. Jak mnie jeszcze najdzie to zrobię km lewis - ten z kolei będzie umieszczony na górnym skrzydle.

---

Słowo się rzekło - km lewis gotowy! Nieuporty nosiły go na górnym skrzydle na specjalnej szynie - w sumie jeszcze nie wiem, czy będę go w ogóle instalował - pewnie przy pierwszym kapotażu zniknie razem z całym misternym rusztowaniem... Ale jakoś mnie dłubanie przy tych miniaturach wciągnęło - całkiem wesoła dłubanina. W razie czego przerobię je na magnesy na lodówkę ;).
Technika podobna - elementy wycięte ze styroduru i depronu 2 mm, lufy z patyczków do szaszłyków (czy wycieczka do spożywczaka po patyczki do szaszłyków z suwmiarką to normalne, czy już nie?). Parę pasków papieru samoprzylepnego, a owinięcie lufy. Klejenie na UhuPor:





W tym modelu zastosowałem element z blaszki alu, ktorym planuję przykręcić karabin do modelu:



Styrodur materiał wdzięczny, ładnie się tnie i jeszcze ładniej wgniata przetłoczenia:





Całość zmontowana do kupy - prawda, że urocze? :mrgreen:



Malowanie - najpierw podkład z białej emulsji, potem akryle:





Byłbym zapomniał o rączce przy magazynku:



I włala - cztery lewisy w jeden wieczór, każdy waży poniżej 3 g:



Wiem to nie jest normalne...

---

:o Muszę przyznać, że obróbkę pianek opanowałeś do perfekcji. Montowanie na modelu chyba faktycznie mija się z celem - no chyba, że tylko do oceny statycznej.

---

Karabiny się wycinają, jak ktoś jest zainteresowany to polecam się. Tymczasem wracam do budowy modelu. Maska-miała być początkowo ze styroduru, ale się okazało, że serwa są za wysokie i nie bardzo miały ochotę się zmieścić. Więc maska będzie z laminatu na kopycie z traconego styropianu:





Następnie skrzydła. Kombinuję, jakby tu zrobić w styrodurze imitację żeber i się nie narobić. Wymyśliłem coś takiego - na wyciętych i oszlifowanych do kształtu rdzeniach nakleiłem zamaskowałem paskami papieru samoprzylepnego i potraktowałem to opalarką. W teorii nieosłonięty styrodur powinien się lekko stopić i powinno wyjść wklęśnięcie... Niby proste, ale trudno jest to zrobić w miarę równomiernie. Efekt wyszedł taki jak na foto - metoda obiecująca ale jeszcze do dopracowania:





Większe skrzydło już tradycyjnie-paski balsy 1 mm naklejone na rdzenie. Wcześniej rdzenie oszlifowane i lotki wycięte i obrobione balsą:



Potem wypalanie kanałów do okablowania:



I laminowanie. Nie przepadam za tym etapem, ale jak się wszystko wcześniej zaplanuje i przygotuje to idzie w miarę sprawnie. Laminuję żywicą LH160 i tkaniną 48g/m2:



Oraz lotki. Potraktowałem je jako trening do laminowania skrzydeł, bo zamierzam je zrobić w worku próżniowym i trochę się bałem jak tkanina ułoży się na ostrych załamaniach. Zupełnie niepotrzebnie bo efekt wyszedł całkiem obiecująco. Poza tym zależało mi na tym, żeby tkanina ładnie się ułożyła na żebrach - nie będzie tego sztucznego efektu doklejonych pasków:







I żeby nie było - nie używam do tego żadnego kosmicznego sprzętu:



Moja super wypasiona "pompa próżniowa" z kompresora lodówkowego i wakuometr. To co pod spodem to wczesny system do histerezy, ale to było zbyt skomplikowane, żeby działać sprawnie... Pominąłem to. Po prostu wkładam wszystko do worka, uszczelniam silikonem sanitarnym odsysam do -0,8 bara i zostawiam na noc - jak się wszystko porządnie uszczelni to po 24 h jest wciąż -0,8 bara. Tyle w tym odcinku.

---

Za ładnie to wszystko robisz. Może nie chcieć latać:P

---

Najlepszego w nowym roku. Oby nam Niemcy nie namieszali za bardzo w regulaminie WWI!
W tym odcinku skrzydła. Długo się zbierałem do tego laminowania... To największy element jaki laminowałem próżniowo i pomimo obaw jestem całkiem zadowolony z efektu. W czasie laminowania, okazało się, że jest jakaś minimalna nieszczelność - co ja się nalatałem do piwnicy, żeby co jakiś czas uruchomić kompresor... (a do piwnicy mam pięć pięter bez windy!)
A teraz fotki - skrzydła w worku (widać jak dużo żywicy wsiąka w papierowe ręczniki):



Po kilkunastu godzinach rozpakowanie - to mój ulubiony moment. Folia perforowana ładnie przylega do rdzeni:



I rdzeń, jeszcze z nieobciętą tkanią, wygląda na to, że poza tym miejscem w rogu tego wycięcia pod lotkę wszystko wyszło ok:



A tu przymiarka z lotkami-skrzydło jest sztywne i wygląda na całkiem mocne. W tym stanie (skrzydło ma chyba 104 cm) waży to wszystko 125 gramów!:



Teraz skrzydło dolne, też będzie zalaminowane w worku, ale ze względu na niewielki profil postanowiłem dać dźwigar z listwy sosnowej chyba 2x5, wklejonej na poliuretan. Początkowo miał być wklejony płaskownik z węgla, ale coś czuję, że to skrzydełko będzie pierwsze do wymiany więc nie ma co popadać w koszty. Na tej fotce widać rowki wytopione przy pomocy jednej z moich "oporowych rowkownic":



... a tu wklejone i oszlifowane dźwigary:

---

No to zalaminowane - ze wzniosem i w jednym kawałku-a co! Sam się dziwię, że to w ogóle wyszło, a jednak. Połówki skleiłem na środku dając wznios taki jak mi na planach wychodził-czyli ok 15 mm. Całość zalaminowałem, na środku po dodatkowej warstwie tkaniny góra i dół i do wora:



Po wyjęciu i oszlifowaniu nadlewek wyszło takie oto skrzydełko:



Poza kilkoma niedolewkami wyszło ok, choć nie tak idelanie jak górne.

W międzyczasie zrobiłem zawias steru kierunku. Akurat w tym samolocie zawias jest stosunkowo niewielki w porównaniu z wielkością statecznika, więc musi być dosyć solidny. A że ster wydawał mi się trochę za cienki żeby wklejać w niego zawiasy poliestrowe to użyłem blachy aluminiowej (drukarskiej) przyklejonej i przylaminowanej jak na fotkach poniżej. Do tego 2 mm ośka z węgla - chodzi elegancko i wygląda dosyć solidnie.







Na koniec nie mogłem sobie odmówić - złożyłem całość do kupy i zważyłem:



W tym stanie 485 gramów - mam ambitny plan żeby zmieścić się w kilogramie plus jakieś 100 gramów marginesu na wyważenie i duperele. Tyle w tym odcinku.

---

Coś czuję, że idziesz w nagrodę za najładniejszy model zawodów :). Ja bym tym na pewno nie walczył !

---

Nie ma takiej konkurencji "najładniejszy model" - to jest wojna a nie konkurs piękności. Choć nie ukrywam, że (o i le w ogóle poleci) jak mi go trykną to trochę mnie w krzyżu zaboli :)

---

Jestem ciekaw jak rozwiążesz podwozie, bo w moim jest lipnie zrobione.

---

A z jakiej średnicy drutu masz to podwozie - jestem ciekaw bo się waham między 2 i 3 mm? Nabyłem pręty, jakieś kwasy, topniki i w tym tygodniu będę lutował. Podwozie będzie z drutu amortyzowane dodatkowo gumą-przynajmniej taki jest plan...

---

Ja mam z dwójki, to kawał druta jest! U mnie problemem jest mocowanie do kadłuba. Są puszczone rurki przez laminat. Były aluminiowe, teraz są mosiężne, ale i tak lipa. Podwozie pozaginane i wtykane w te rurki.

---

Czas na podwozie. Będzie ono z drutu 2mm i amortyzowanej gumami ośki 2,5 mm. Ciężko się gnie hartowane pręty, ale znalazłem sposób - rozgrzewam palnikiem gazowym miejsce zgięcia i zaginam, właściwie bez kombinerek, pewnie żadna to nowość. Następnie lutowanie-przy użyciu topnika to czysta przyjemność-miejsca lutowane okręcone dodatkowo cienkim drucikiem miedzianym. Tak to wygląda:





Mocowanie - z przodu do zalaminowanej rurki, z tyłu blaszki, które trzymają śruby mocujące dolne skrzydło:







Jak widać ośka "leży" między elementami z drutu (dodatkowo usztywniłem to wlutowując kawałek mosiężnej blaszki) i jest amortyzowana gumami owiniętymi i zaczepionymi na tych prostopadłych elementach - działa to żelastwo elegancko i nie wyszło za ciężko. Koła na razie takie mało "vintage", ale nad tym też pracuję :)

---

Kółka git - wisienka na torcie;) Zobaczymy jak to się sprawdzi. Ciekawe jak to wyjdzie wagowo w porównaniu z napędem spalinowym. No i ciekawe jak Ci będzie szło lądowanie:P

---

Jakie lądowanie?! A kto powiedział, że ja będę nim latał?:)

---

Kółeczka od Marka zamontowane - może i fajnie wyglądają, ale te oponki trzeba mocno podlać cjano i bo trochę spadają. Za to rozmiar idealny!



I przyszedł czas na tzw. galanterię - nie lubię tego etapu bo model niby już widać, a tu ciągle jeszcze mnóstwo szczegółów do ogarnięcia...
Skrzydła mocowane będą na śruby - wiem to nie jest najlepsze rozwiązanie, ale w za późno na gumkę :wink: Otwory w skrzydłach wzmocnione wklejoną rurką z tworzywa (oczywiście na poliuretan):





Zawiasy w lotkach, tym razem wklejałem je na żywicę, trochę łatwiej niż na cjano - jest więcej czasu na dopasowanie a i klejenie chyba mocniejsze:



Gniazdo serwa podklejone sklejką:



Uszy do mocowania stójek wycięte z płytki laminatowej:



I stójki V - długo kombinowałem jak je zrobić i w końcu stanęło na drutach. W górnych płatach będzie mocowanie na "z", a w dolnym zabezpieczone na taki element z kostki elektrycznej. Ile ja się namęczyłem żeby te druty powyginać... czy nie ma jakiegoś sposobu na to? Drut hartowany ciężko się gnie i lubi pękać, pomagałem sobie palnikiem, ale to trochę niewygodne. Może lepiej byłoby ze szprych?





I na koniec płoza ogonowa. Starałem się zrobić ją lekko - moim zdaniem to będzie pierwszy element który się urwie przy lądowaniu :???: To jest jakiś podwójny płaskownik wklejony w kadłub i podparty (trochę dla ozdoby) kawałkiem balsy:



I tyle na razie. W następnym odcinku będzie malowanie - mam już wyploterowane nalepki :mrgreen:

---

Pewnie że jest :) - są specjalne szczypce do wyginania "Z"'ek.
Ja kupiłem kiedyś w HK: http://www.hobbyk..._1_16.html



No i jeszcze taki sposób: https://www.youtu...BJHmDuphJc

[movie=youtube]TBJHmDuphJc[/movie]

---

Te szczypce mam w planach,ale z takim drutem moim zdaniem sobie nie poradzą. A ten drugi sposób fajny, tylko żeby jeszcze ten drut tak nie pękał. Tak czy siak trzeba potrenować.

---

- to go "odpuść" trochę w miejscach zaginania B)

---

Andy - co znaczy "odpuść"? Robert - czym ty rozgrzewasz te druty do białości - plazmą?

---

Nie no, z tą białoscią to trochę przesadziłem. Rozgrzewam ile się da.:D

---

Aż zacznie kapać? :)

---

Dokładnie, potem już tylko w formę i gotowe. :D

---

"Odpuścić" to znaczy w miejscach zagięć rozgrzać do czerwoności (bez przesady z tą białością) i pozostawić do swobodnego wystygnięcia.

---

Acha czyli odpuszczałem i nawet o tym nie wiedziałem

---

Zapomniałbym o zagłówku. Tak się laminował:



I ruszam z pracami malarskimi. Schemat jaki wybrałem nie jest jakiś rewolucyjny, zależało mi żeby był motyw tego żurawia na burcie:



Schemat pochodzi z ze strony wingspalette.ru

Jakby ktoś reflektował to mam te nalepki przygotowane w wektorach pod ploter do cięcia. Niestety ten krzyż zielony na plecach wycięli mi za wielki i trochę musiałem nożykiem zredukować .
No ale wróćmy do malowania. Na początek zabezpieczyłem żywicą miejsca, gdzie lakier mógłby się dostać do styroduru, przeleciałem krawędzie natarcia itd. Potem prysnąłem wszystko resztką jakiegoś szarego podkładu i na to aluminiowy lakier z puszki. Powierzchnia po tym "lakierowaniu" nie wygląda zbyt szczęśliwie, ale przynajmniej widać, że to nie zabawka z hipermarketu Na przyszłość polecę chyba jeszcze raz całość wałeczkiem z żywicą, wtedy może się to jakoś wygładzi, tym bardziej, że nalepki ploterowane z folii średnio mi się na tym trzymają... W z sadzie to można by tą powierzchnię potraktować fillerkiem, potem papierek itd. - ale to chyba strata czasu. No i folia na naklejki mogłaby być matowa - ile to się człowiek uczy na jednym modelu! A tak to po kolei wyglądało:









Tyle w tym odcinku. Musze jeszcze zajrzeć jak tam dyskusja o foliowanym EPP

---

Fajnie to wyszło i mam nadzieję, że będzie latać tak jak wygląda.



Rozpętałeś niezłą burzę z tym tematem :D
Zresztą uważam dokładnie tak samo.

---

Szkoda, że nie włączyłeś się do dyskusji... Przez chwilę miałem wrażenie, że nikomu oprócz mnie to nie przeszkadza. NC w końcu to podsumował - przykre, że po drodze złapałem łatkę głównego hamulcowego postępu i jakoś mi to wszystko zwisło....

---

Eeee tam, z tą łatką bym nie przesadzał - to tylko wypowiedzi dwóch osób emocjonalnie zaangażowanych w temat, którym trochę pojechałeś. Finalnie stanowisko NC potwierdza słuszność podniesionych przez Ciebie wątpliwości.

Wracając do tematu - relacja lux. Bardzo mi się ta Twoja robota podoba.

---

Zbliża się moment wyboru napędu, i - aż się boję - wyważenia. A muszę się spieszyć bo sąsiadom po 15 latach zaczął przeszkadzać mój warsztacik piwniczny i zaczynają na mnie donosić. Jeszcze się tak skończy, że nie będę miał gdzie dłubać - wtedy to już tylko piwko pod sklepem. Ludzie to wilki

---

To malowanie miało być na deser, a na razie to droga przez mękę! Powierzchnia laminatu jest jak się okazuje porowata i lakier na niej ... znika, a jak już zostanie to strasznie kiepsko się trzyma - co jest grane? Dałem podkład, srebrny też się w miarę przyzwoicie położył, a pozostałe lakiery (pomijam fakt że niebieski kupiłem przeterminowany) - wyglądają, jakbym malował akwarelkami. Naciąłem się tych je.....ych kółek, namaskowałem, a efekt... szkoda gadać! Mam nadzieję, że nie było mnie słychać z piwnicy bo mogły by uszy zwiędnąć. Przy następnym modelu muszę znaleźć na to sposób, bo trzy wieczory na malowanie oznaczeń to za dużo jak na kombata. Tak to wygląda:

---

Te lakiery w spray'u na takie niechłonne powierzchnie są za rzadkie. U mnie też zawsze gdzieś coś podciekło. Jedyna metoda dająca zadowalające efekty to aerograf.

---

...lub gęsta farba i wałeczek. Gdyby nie te żebra na skrzydle, to zrobiłbym naklejki - ale one też nie trzymałyby się za dobrze. Mam już koncepcję jak to zrobić - ale to już przy następnym modelu

---

Powoli zbliżam się do końca i teraz proszę o podpowiedź - jaki napęd? Przypominam, że to ma być elektryk. Przejrzałem trochę nasze forum i parę zachodnich relacji. I w efekcie zamierzam zakupić taki zestaw:
- regiel 40A (mam też na wszelki wypadek 60)
- silnik Turnigy 3542 1000 KV, może lepiej dać 3536? Nie upieram się przy tym turnigy ale wiadomo gdzie to będzie zamawiane :wink:
- aku 3 cele - mam do wyboru 3300 lub 3600 mAh (rozumiem, że max może być 3780, bo tak stoi w regulaminie?)
- śmigło APC 10x5 - tu wielkich możliwości raczej nie ma.

Co sądzicie?

---

Jeżeli nie ma wyboru co do śmigła to 10x5 śmiało kręci 3536, więc chyba nie ma co wagi dokładać. Moja Extra lata na takim napędzie z pakietem 2200.

---

A ile waży i jak długo na takim pakiecie wylata?

---

Extra waży ponad 1130g (z pakietem) i lata lekko 10 minut - oczywiście bez szaleństwa :)
Jak chcesz to Ci ten napęd pożyczę do testów. Mam też nowy silnik 3542/1000kV i 3 nie używane pakiety nanotech 3S 2650mAh, więc możesz i tę opcje przetestować i się finalnie zdecydować na najlepsze rozwiązanie.

---

Skończony! Trochę przysnąłem na finiszu, ale zawody w sobotę więc trzeba było przyspieszyć . A po tym jak zobaczyłem problemy z N17 kolegi z sąsiedniego forum (swoją drogą super model!) to nie ukrywam, że jestem co nie co spięty... Tak czy siak, trzeba skurczybyka oblatać! Może nawet uda się dzisiaj wieczorkiem.

Na deser pilot - zrobiłem go z takiej fajnej masy plastycznej dla dzieciaków - coś w rodzaju lekkiej plasteliny, która twardnieje do postaci gęstej pianki. Materiał, może nie aż tak precyzyjny w obróbce jak zwykła plastelina, ale pilot po pomalowaniu waży 7 g. Wąsy obowiązkowe!







I włala:



Regulator musiałem przenieść na zewnątrz - trochę dlatego, że nie było gdzie go w środku upchać, a trochę dlatego, że bałem się o chłodzenie. Z wagi końcowej nie jestem zbyt dumny - wyszło 1240 g (w tym pakiet 290!), dojdzie jeszcze z 60 g ołowiu na nos - zrobiłem wstępne wyważenie- środek ciężkości gdzieś tak w 40% cięciwy górnego płata przy kadłubie - czy to wystarczy to się okaże...

A tu moja załoga techniczna - jeszcze w piżamach

---

Załoga techniczna jest najważniejsza - ::

---

Jeszcze nim wygrasz::

---

I poleciał! Było i starsznie i śmiesznie - wszystko co czytałem o N17 potwierdzam - to nie jest model na niedzielę do parku, to jest istny skurczybyk! Ale po kolei. Wiało okrutnie, ale chęć oblotu zwyciężyła. Najpierw z pół godziny gmerałem w aparaturze bo coś tam się poprzestawiało, potem niezdarnie skakałem nim po trawie- poobijał się strasznie. W końcu udało się polecieć. Zrobiłem w sumie trzy loty , pierwszy zakończył się podręcznikowym korkiem i pionowym wjazdem w glebę (który jak się okazuje bardziej od modelu sponiewierał moje nerwy!), każdy następny już z ładnym lądowaniem. Środek ciężkości - dołożyłem 75 g ołowiu na dziób, silnik skłoniłem w dół, trymer wysokości oddany i leci jak trzeba, chociaż są momenty, które przyprawiają o palpitację - nad tym muszę popracować. Najśmieszniejsze są starty - trochę jak z kreskówki!

Z oblotów skręciłem parę niewyraźnych sweet- filmów telefonem ustawionym na samochodzie:

YouTube Video


YouTube Video


Suma sumarum - model narowisty ale oblatany, choć nie wygląda już tak milusio - pół nocy spędziłem na łataniu rozwalonej maski, przetrąconych skrzydeł (górnych bo dolne o dziwo nie tknięte) i polutowałem prawie nowe mocniejsze podwozie bo poprzednie się po prostu rozleciało:





Zaskoczony jestem wytrzymałością konstrukcji - parę dosyć poważnych wywrotek i malownicze kretobicie teoretycznie powinno go wyeliminować, ale okazuje się, że styrodur z laminatem to twardy duet. Wczorajszy wieczór nauczył mnie naprawdę sporo!

---

I po bitwie! Nieuport poległ, choć dzielnie walczył do końca i po finałowym locie niewiele z niego zostało...
Kadłub i ogon da się jakoś połatać, ale skrzydła będą nowe - na pewno w nieco innej technologii - sam styrodur z laminatem, to trochę za mało - musi być coś mocniejszego. Najważniejsze, że tatuś zajął trzecie miejsce, a ekipa piżamowa zadowolona! :

---

I czas brać się za remont. Wyciąłem nowe rdzenie:



Z ciekawości zastosowałem twardy styropian z odzysku. Planuję tym razem zrobić trochę większy skos skrzydeł co powinno (teoretycznie) przesunąć minimalnie środek ciężkości do tyłu, wstawić węglowe dźwigary (poprzednie skrzydełka pękały jak ucięte nożem!) i obrzucę je grubszą tkaniną. Chociaż co do ostatniego to roważam jeszcze fornir lub balsę (wtedy już bez dźwigarów) byłoby pancernie.

---

Sezon kombatowy przecieka mi przez palce, więc dobrze byłoby żeby Nieuport chociaż na jesieni jeszcze z raz powalczył. Oględziny tego co zebrałem z pola po zawodach w Płocku - kleić czy utylizować - oto jest pytanie:



Jak widać ze skrzydeł ostały się w miarę nietknięte tylko lotki (które "przeszczepię" do nowych skrzydełek), kadłub poobijany ale przeżył i usterzenie do uzupełnienia i połatania, podwozie wyrwane z kadłuba.
Czas się brać za robotę. Skrzydła - tak jak pisałem wcześniej: ze styropianu z jakiegoś opakowania, węglowy dźwigar (chyba 8x2 w górnym i 4x1 w dolnym płacie) wklejony "w pionie" na poliuretan we wcześniej wytopione rowki:





Imitacja żeberek - wykombinowałem sobie taki patent: taśma dwustronna tylko taka grubsza z pianki, naklejona na papier, pocięta w paski i naklejona drugą stroną na płat - po zalaminowaniu wyszło naprawdę nieźle - żeberka są ładnie wypukłe i roboty przy tym niewiele:





­Laminowanie - tym razem tkanina 80 na górę i dół, i do wora:



Po wyjęciu okazało się, że dałem za dużą próżnię, bo styropian lekko zapadł się w miejscu gdzie są wytopione kanały na kable do serw (strzałki na zdjęciu), ale za to tkanina ładnie się ułożyła na krzywiznach i na żeberkach, krawędź spływu-żyletka, natarcie w normie. Poza kilkoma fałdkami wyszło przyzwoicie jak na taką grubość laminatu:



To samo powtórzyłem na dolnym płacie. Ten ma z kolei wznios, który zrobiłem przed laminowaniem. W związku, z tym, że ten model to trochę taki technologiczny poligon to tym razem nie dałem do worka papierowych ręczników do odessania nadmiaru żywicy, ale samą folię perforowaną - efekt zniknęła nieco faktura płótna, ale za to żywicy w laminacie jest więcej. W przypadku stosowania ręczników miałem wrażenie, ze za dużo tej żywicy idzie w ręczniki, a za mało w tkaninę:









I skrzydła prawie gotowe, górne waży 151 g dolne 76, to mniej więcej masy porównywalne z poprzednimi, co przy wzroście wytrzymałości pozwala sądzić, ze model wytrzyma więcej niż jedną kolejkę:

---

Rekonwalescencji ciąg dalszy. Otwory w skrzydłach wzmocnione wklejonymi rurkami:



Ze starych skrzydeł wydłubałem i wkleiłem mocowania stójek:





Stójki zrobione od nowa - z poprzednich ostała się tylko jedna, poza tym i tak by nie pasowała bo dolne skrzydło dostało trochę większy wznios. Co do stójek (i pozostałych elementów z drutu np. podwozie) to robiłem je do tej pory z drutu hartowanego - dosyć ciężko to szło, bo drut lubił się łamać przy wyginaniu, nawet po rozhartowaniu. Zamówiłem sobie cos takiego jak pręty do spawania tig - rewelacja - druty są nie za twarde i nie za miękkie, dobrze się gną i super lutują. Do tego można je dostać w różnych średnicach(również aluminiowe) – polecam:





Mocowanie podwozia/dolnego płata też zostało wzmocnione - gwintowane tuleje wklejone w styrodur poluzowały się i miały ochotę wyleźć, więc dostały takie oto kołnierze ze sklejki 3mm:







Odbudowa usterzenia. Najpierw dokleiłem i zalaminowałem oderwany fragment kadłuba, potem nowe mocowanie dostał ster kierunku:







Potem odtworzyłem połówkę steru wysokości, która trafiła na swoje miejsce, tym razem na zawiasy zwykłe nie poliestrowe:







Na koniec całość złożona do kupy, namalowane znaki (tym razem akrylami i pędzelkiem). Jakość powierzchni raczej straciła na makietowości - na fotce porównanie ze starym skrzydłem, ale w sumie to ciągle eksperyment:

---

Witam Super wykonany model, powiedz gdzie dostałeś folię perforowaną do laminatu przeszukałem trochę sklepów i nigdzie ni mogłem spotkać. Pobawiłem się tradycyjnie bez próżni ale to masakra nie dość ze ciężkie to i z pęcherzami. Bawię się z P 40 i potrzebne mi to do wykonania osłon silnika, podwozia :) Atak to wygląda po ręcznej pracy :@

---

Sklepu dokladnie nie pamietam, ale wystarczy wpisać w goglach "folia porforowana do vacum". Właściwie każdy sklep z materiałami do laminatów ma taką folię w ofercie np. Havel.
Nie jestem jednak pewien, czy do tak malych elementów próżnia i folia perforowana znajdzie zastosowanie- raczej nie ma szans żeby folie się ułożyły bez zmarszczek. Ale kto nie próbuje ten nie wie - z chęcią obejrzę efekty.
Te owiewki to w formach negatywowych robione? Z czego te formy i jaki rozdzielacz?

---

Wielkie dzięki za podpowiedz znalazłem folię w MODELE-MAX :) Forma zrobiona z żelkotu i żywicy poliuretanowej wielkość taka średnia :

kopyto do formy z pianki ?? stosuje się je do budowy ścian w chłodniach znajduje się między dwoma blachami rewelacyjna w szlifowaniu i na to szpachla, rozdzielacz to frekote 1 step płyn,dobrze wysuszyć najlepiej opalarką a siwy kolor po podkładzie akrylowym, będę próbował z tą folią w oddzielnych połówkach potem do sklejenia, u mnie trochę krucho z czasem:( morze to trochę potrwać al jak zrobię to pokażę fotki. Z próżnia będę się bawił po raz pierwszy :|:? Pozdrawiam

---

Ta forma wcale nie taka mała! Masz może fotki z jej powstawania (i kopyta) - z chęcią bym zobaczył. No i żywica poliuretanowa - nie spotkałem się jeszcze. Może powinieneś jakąś relację założyć. A że z czasem krucho - to chyba normalka:)